Vincent Slegers North Hill Country Blues 'n Gospel Hütbar Aarschot (19-12-2018) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville info bookings: Rootstown info band: Vincent Slegers © Rootsville 2019

Daar waar ik op zaterdagavond voor het betreden van de "Winter Rumble" nog enigszins euforisch was aangaande het "Winterfeest" hier in Aarschot op de Grote Markt was dit gevoel na mijn derde dag van bezoek al fel bekoeld. Het leek er wel op of "De Warmste Week" in Kortrijk al het warme gevoel dat deze periode in zich houdt naar zich toe trekt en zo rest er hier nog enkel een kille bedoening als restantje.

In de "Hütbar" hier op dit "Winterfeest" was ik samen met de "VM" delegatie van "Herenthout" voor de "Winter Rumble" al even binnen geweest maar de "house DJ" bracht ons al vlug op andere gedachten. Ongeveer in dezelfde periode van vorig jaar konden we in deze "Hütbar" een akoestisch optreden beleven van "Vincent Slegers". Nu een jaar later tekent hij hier weer present. Toch denk ik een uur voor het optreden nu al met weemoed terug aan die warme gezellige hut van toen deze nog achter "Het Gasthuis" stond opgebouwd. Toen gezelligheid ten top, nu is het wachten op een biertje tot de "Andalouse" van de barman zijn vingers is afgelikt. Moet een eenzame troubadour als "Vincent Slegers" dit dan in zijn eentje gaan redden? Ik denk het niet!

Rond de klok van 09.00PM neemt Vincent zijn "resonator" ter hand en met zijn gekende diepe, soms grommende, klankkleur start hij zijn obligaat optreden van 2x45 minuten. Het doorsnee recept kan je wel stellen. Vincent groeide op onder de klokkentoren van de "Keizerstede" Herentals. Later verkaste hij richting Gent daar waar de liefde hem ertoe bracht om richting deelstaat "Baden-Württenberg" en meer bepaald "Stuttgart" te verhuizen. Zouden we nu eens eindelijk van haar kunstjes op de contrabas gaan kunnen genieten? Ook hierop moeten we een negatief antwoord geven want Vincent had diese fraulien aus Stuttgart gewoonweg in Duitsland gelaten en zo was het laatste restantje van warmte ook hier verdwenen. Dus rest er nog enkel de North Hill Country Blues 'n Gospel van Vincent Slegers. De schamele verlichting bestond uit een verdwaald dwarrelend disco licht maar ook daar werd de stekker gezwind uitgetrokken. Rest er dan nog Vincent in the dark ;-)

Gelukkig konden we ons nog verwarmen aan traditionals als de spiritual "Glory Glory" aka "When I Lay My Burden Down". In het gezelschap van Dirk, de nieuwe rijzende ster aan het "Irish Folk" firmament en de pater familias van Gevarenwinkel waren we onder lichte druk van de "BOB controles" al vlug omgeschakeld naar "Spa Blauw" of toch een streekvariant hiervan. Het zal Vincent allemaal worst wezen want hij was hier enkel om te werken en zo kwamen we uit bij het traditonal gospel-bluesje "John The Revelator". Gisteren nog gehoord in de versie van Son House vanavond gewoon in de versie van Vincent Slegers.

Vincent brengt ons ook nog eentje van Muddy Waters uit zijn "Electrified" periode en helaas gaat ook "Judgement Day" hier verloren in deze "Hütbar". Een blues waarbij de metalen klanken van zijn "dobro" althans heerlijk samengaan met die donkere klankkleur van Vincent Slegers. De passage van Vincent Slegers loopt hier stilaan op zijn einde en zo beginnen ook wij onze tenten op te rollen. Mijn "compagnon de route" zat met zijn gedachten al bij het moddervrij maken van de Broekstraat, Dirk droomde al van die drie banjo's en ikzelf verzeilde met mijn gedachte bij de traditional "Wish I Was In Heaven Sittin' Down" van Missisippi Fred McDowell. Een hard leven hebben deze huidige troubadours wel, ik zou er niet willen voor tekenen. De enige warmte hier vanavond kwam van Vincent en zo wordt het toch stillaan tijd om over deze formule van het "Winterfeest" eens deftig te gaan bezinnen, het lijkt wel op "Kerstmis in Adjerbeijan". Sorry, gisteren al mijn lieve woordjes achtergelaten in de "Don Petrol". De Vincent, die trok voor een warme choco met slagroom dan maar richting Her'ntals. Rudolph stond gans verlaten op de parking te wachten maar waar was Santa Claus? In de "De Knoet" misschien...

Happy Andalouse!!!